Rusalka

De opera van Dvorak uit 1901 vertelt van de onmogelijke liefde tussen een waternimf en een aardse prins. Om bij hem te kunnen zijn moet ze mens worden. Hij verlaat haar voor een ander, zij kan niet meer terug en moet verder als dwaallicht. Een symbolistisch sprookje dat eindigt in de dood.

Regisseur Jetske Mijnssen en ik lazen Rusalka als een parabel over volwassen worden, onvolkomen zijn, groeien en uiteindelijk 'heel' worden. Ik nam de dualiteit letterlijk en maakte een split-screen toneelbeeld. Boven en onder, maar met een identieke plattegrond. Nu eens is de ene, dan weer de andere wereld is aan zet; de scheidslijn verschuift en geeft zo steeds een andere optiek.

In Dvoraks slotmuziek hoorden wij de mogelijkheid van een nieuw begin. Dit heb ik verbeeld door een derde wereld, een tussenwereld te maken. Deze opent zich in de laatste noten van de opera en Rusalka en haar prins lopen weg in een ongedefinieerde ruimte.

fragment op site Jetske Mijnssen

"(…) diese Rusalka geht unter die Haut." (Westdeutsche Allgemeine Zeitung)

Rusalka
Rusalka
Rusalka
Rusalka
Rusalka
Rusalka